هر قرص حاوی ۱۰۰ میلی‌گرم اکسی‌تتراسایکلین به صورت هیدروکلراید

 متعاقب تجویز خوراکی، دارو به‌خوبی جذب می‌شود. فراهمی زیستی (Bioavailability) اکسی‌تتراسیکلین تقریباً ۸۰-۶۰درصد است. وجود غذا، شیر و فرآورده‌های آن باعث کاهش جذب این دارو (تا میزان ۵۰درصد) می‌شود. غلظت خونی دارو حداکثر ۴-۲ ساعت پس از مصرف به حداکثر می‌رسد. این سطح سرمی تا ۶ ساعت ثابت می‌ماند و به‌تدریج کاهش می‌یابد. اکسی‌تتراسیکلین به طور وسیعی در بدن منتشر می‌شود به‌طوری‌که در قلب، کلیه، شش‌ها، عضلات، مایع جنب، ترشحات ریوی، صفرا، بزاق، ادرار و مایع مفصلی قابل‌جستجو است. تنها مقدار بسیار جزئی از این دارو وارد مایع نخاعی (C.S.F) می‌شود که قابل‌توجه نیست. میزان اتصال به پروتئین این دارو تقریباً ۴۰-۱۰درصد است. اکسی‌تتراسیکلین بدون تغییر از کلیه دفع می‌شود؛ بنابراین در درمان عفونت‌های دستگاه ادراری می‌تواند مفید واقع شود. این دارو متابولیزه نمی‌شود و از طریق صفرا وارد GI شده و با مواد موجود در مدفوع شلاته می‌شود. ازآنجاکه این دارو در بدن دچار تغییرات چندانی نمی‌شود هنگام دفع نیز خواص درمانی خود را حفظ کرده و به همین لحاظ در درمان عفونت‌های دستگاه گوارش و دستگاه اداری تناسلی مفید واقع می‌شود. ۲۰درصد این دارو از طریق ادرار و ۸۰درصد آن از طریق مدفوع دفع می‌گردد.

• اکسی‌تتراسایکلین برای درمان عفونت‌های ناشی از باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی، مایکوپلاسماها و ریکتزیاهای حساس به اکسی‌تتراسایکلین به کار می‌رود.
• پیشگیری و درمان اسهال و عفونت‌های روده‌ای در بره، گوساله و بزغاله.
• پیشگیری و درمان عفونت‌های تنفسی از قبیل پنومونی، تب حمل و نقل برونشیت.

روزانه ۵۰-۱۵ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در سه دوز منقسم و به صورت خوراکی تجویز گردد.

• گوشت: ۱۴ روز
• شیر: ۵ روز

دور از نور، در دمای اتاق (کمتر از ۳۰ درجه) و دور از دسترس اطفال نگهداری شود.