هر میلی‌لیتر حاوی:

• لینکومایسین (به صورت هایدروکلراید) ۵۰ میلی‌گرم
• اسپکتینومایسین (به صورت سولفات) ۱۰۰ میلی‌گرم

لینکومایسین توسط استرپتومایسس لینکولنزیس (S.lincolensis) تولید شده و به آسانی در آب حل می‌شود.

اسپکتینومایسین توسط استرپتومایسس اسپکتابیلیس (spectabilis) تولید می‌شود، کمی حالت قلیایی داشته و در آب حل می‌شود.

لینکومایسین از گروه آنتی‌بیوتیک‌های لینکوزآمیدی است که خاصیت باکتریواستاتیکی دارد. این دارو به محل 50s ریبوزم باکتری‌ها متصل شده و سبب مهار ساخت پروتئین می‌شود. محل اتصال این آنتی‌بیوتیک به ریبوزوم در نزدیکی جایگاه اتصال کلرامفنیکل و ایریترومایسین بوده و احتمالاً قسمتی از جایگاه برای اتصال این آنتی‌بیوتیک‌ها مشترک است که این موضوع می‌تواند نمایانگر چگونگی اثر آنتاگونیستی بین لینکومایسین و اریترومایسین باشد و علت ایجاد مقاومت به این دارو ناشی از عدم توانایی اتصال به محل 30S ریبوزوم باکتری مانع از سنتز پروتئین می‌شود. تجربه آزمایشگاهی نشانگر این است که مصرف توأم این دو آنتی‌بیوتیک تأثیری به مراتب بیشتر از مجموعه اثر در حالت جداگانه به روی گونه‌های مایکوپلاسما و باکتری‌ها دارد.

بیشترین سطح سرمی لینکومایسین ۶-۴ ساعت بعد از تزریق ایجاد می‌شود. این آنتی‌بیوتیک به طور وسیع در بدن منتشر می‌شود و غلظت آن در اکثر بافت‌ها از جمله استخوان‌ها، به میزان مناسبی می‌رسد. بیشترین غلظت دارو در کبد و کلیه‌ها و کمترین غلظت آنم در مایع مغزی – نخاعی (CSF) قابل جستجو است. لینکومایسین در کبد متابولیزه شده و از طریق صفرا (مدفوع) و ادرار دفع می‌شود. اسپکتینومایسین پس از تزریق به‌خوبی جذب شده و در مدت زمان یک ساعت به حداکثر غلظت سرمی می‌رسد. این دارو وارد چشم و مایع مغزی – نخاعی نمی‌شود و میزان اتصال آن به پروتئین پایین است. این دارو در کلیه‌ها از طریق ترشح گلومرولی و بدون تغییر وارد ادرار می‌شود.

 محلول تزریقی لینکومایسین + اسپکتینومایسین برای درمان عفونت‌های ناشی از میکروارگانیسم‌های حساس به لینکومایسین و یا اسپکتینومایسین (مانند گرم مثبت‌هایی چون استافیوکوک استرپتوکوک‌های بتاهمولیتیک و گونه‌های مایکوپلاسما و برخی گرم منفی‌ها) در گوساله شیرخوار، گوسفند و بز، مرغ و بوقلمون، سگ و گربه به کار می‌رود.

• گوسفند و بز: عفونت‌های اولیه و ثانویه دستگاه تنفسی ناشی از مایکوپلاسماها و اجرام میکروبی حساس به لینکومایسین و اسپکتینومایسین، ذات‌الریه و پلوروپنومونی واگیر و درمان عفونت سم (Foot rot) ناشی از باکتریوئیدس نودوزوس و آگالاکسی گوسفند.
• مرغ و بوقلمون: پیشگیری و درمان مایکوپلاسموز یا عفونت مزمن تنفسی (CRD) و CRD COMPLEX، همچنین برای درمان وبای طیور و عفونت‌های استافیلوکوکی و بیماری آریزونا در جوجه بوقلمون.
• گوساله شیرخوار (قبل از شروع نشخوار): درمان عفونت‌های تنفسی – گوارشی (پنوموآنتریت گوساله‌های شیرخوار) ناشی از اجرام حساس به این دارو.
• گربه: درمان عفونت‌های ادراری و قسمت فوقانی دستگاه تنفس، عفونت‌های موضعی و عفونت‌های ثانویه باکتریایی.
• سگ: درمان عفونت‌های تنفسی (مانند پنومونی، فارنژیت، لارنژیت و برونشیت)، پوستی، مجاری ادراری و تناسلی (مانند متریت و عفونت مثانه) و عفونت‌های ثانویه.

• گوسفند و بز: ۱ میلی‌لیتر به‌ازای هر ۱۰ کیلوگرم وزن دام به‌صورت تزریق داخل عضلانی یک‌بار در روز و به مدت سه روز متوالی.
• مرغ و بوقلمون: ۰.۱ میلی‌لیتر به‌ازای هر ۰.۵ کیلوگرم وزن طیور، به‌صورت تزریق زیر جلدی یک‌بار در روز و به مدت سه روز متوالی.
• گوساله شیرخوار: ۱ میلی‌لیتر به‌ازای هر ۱۰ کیلوگرم وزن دام، به‌صورت داخل عضلانی، دو بار در روز اول یک‌بار طی ۴-۲ روز بعدی.
• سگ و گربه: ۱ میلی‌لیتر به‌ازای هر ۵ کیلوگرم وزن بدن به‌صورت داخل عضلانی. درمان می‌تواند به فواصل ۱۲ یا ۲۴ ساعت و تا ۱۲ روز ادامه یابد.

• در حیوانات حساس به دارو استفاده نشود.
• مصرف این دارو در تک سمی‌ها ممکن است باعث بروز کولیت شود.

• لینکومایسین با نووبیوسین و سولفات کانامایسین ناسازگار است.
• لینکومایسین با بنزیل پنی سیلین و فنی توئین سدیم ایجاد رسوب می‌کند.
• ماکرولایدها و کلرامفنیکل با لینکوزآمیدها اثر آنتاگونیسم دارند، بنابراین نباید به طور هم‌زمان استفاده شوند.

عوارض جانبی:

• مصرف دارو در غیر از حیواناتی که به آن‌ها اشاره شد ممکن است باعث بروز عوارض گوارشی شود.
• در مواردی نیز پس از تزریق دارو به گوسفند و بز اسهال موقتی ایجاد شده است. در پاره ای موارد کاهش اشتها و تولید شیر در بزها گزارش شده است.
• در موارد بسیار نادر، سقط جنین و یا مرگ گوسفند آبستنی که در ثلث آخر حاملگی مورد مداوا قرار گرفته باشد گزارش شده است.

زمان پرهیز از مصرف:

• دام های مداوا شده تا ۱۴ روز پس از آخرین تزریق دارو نباید برای مصرف غذایی انسان کشتار شوند.
• شیر دام های تحت درمان در طول درمان و تا ۴۸ ساعت پس از آخرین تزریق دارو نباید به مصرف غذایی انسان برسد.

پایداری حین مصرف:

۲۱ روز پس از ورود اولین سر سوزن

نگهداری:

دور از نور مستقیم و حرارت و در دمای پایین تر از ۲۵ درجه سانتی گراد نگهداری شود.