محلول تزریقی ۲ میلی‌گرم دگزامتازون بیس معادل ۲.۶۳ میلی‌گرم دگزامتازون سدیم فسفات در یک میلی‌لیتر در هر ویال 

• دگزامتازون مشتق فلوئور متیل پردنیزدلون با خواص گلوکونئوژنیکی، ضدالتهابی و ضد شوک قوی است.
• دگزامتازون مانند دیگر گلوکوکرتیکواستروئیدها مانع تجمع یاخته‌های التهابی و آنزیمی لیزوزومی و دیگر واسطه‌های ناشی از التهاب در محل شده و با این مکانیسم باعث کاهش واکنش‌های بافتی در روند التهاب می‌شود.
• در بافت‌های دیگر مثلاً پوست، کورتیکوئیدها باعث کاهش تولید DNA و تقسیم سلولی می‌شوند.
• دگزامتازون این مزیت را دارد که می‌تواند از سد خونی – مغزی عبور نماید.

دگزامتازون برای درمان کتوز (استونمی)، واکنش‌های ازیدیاد حساسیت، حالات شوک و استرس، التهاب وتر و سینوویال‌های وتری (Synovitis)، التهاب مفاصل (Arthritis)، واکنش‌های التهابی پوست، تسریع در عمل زایمان به‌ویژه هنگامی که زایمان تأخیر دارد به کار می‌رود. همچنین در سندرم آمفزیم ریوی در گاو، پنومونی آتیپیک در گاو، واژینیت، کلاپس عروق و سوختگی‌ها کاربرد دارد.

• مصرف دگزامتازون در حیوانات آبستن به‌خصوص در ماه‌های آخر آبستنی ممنوع است.
• مصرف این دارو در موارد زخم‌های قرنیه، زخم‌های گوارشی، دیابت ملیتوس، بالابودن فشارخون، نارسایی‌های کلیوی و قلبی ممنوعیت دارد.
• در موارد حساسیت به این دارو تجویز آن ممنوع است.
• تجویز این دارو در بیماری‌های قارچی و ویروسی توصیه نمی‌شود.
• تجویز دارو در دام‌هایی که با واکسن زنده تخفیف حدت یافته واکسینه شده‌اند ممنوع است.

 بر اساس هدف درمان این دارو به روش تزریق داخل عضلانی، وریدی و داخل مفصلی به شرح ذیل مصرف می‌گردد:

•  ۲۵-۵ میلی‌متر در گاو
• ۱-۲.۵ میلی‌لیتر در اسب
• ۱-۲.۵ میلی‌لیتر در گوساله و گوسفند
• ۱-۰.۲۵ میلی‌لیتر در سگ
• ۰.۲۵ میلی‌لیتر در گربه

• شیر: ۳ روز پس از آخرین درمان
• گوشت: ۸ روز پس از آخرین درمان

۲۸ روز پس از ورود اولین سر سوزن